தனதனன தானனன தனதனன தானனன
தனதனன தானனன – தனதான

சுகமான அமிர்த நீரால் நனைந்திருப்பதும், மலராகிய சிவனது திருவடிகளை விளை நிலமாக்கி முளைத்திருப்பதும், அதனருளால் உறுதியான அறிவு எனும் கம்பத்தினை ஆதாரமாகக் கொண்டு வளர்ந்திருப்பதும், (நற்செயலாகிய) பல கிளைகளாக விரிந்திருப்பதும், தெளிவான மனமாகிய படுகையின்மேல் படர்ந்திருப்பதுமாகிய (எனது) பக்தியாகிய கொடி, பிழையற்ற அறச்செயல்களால் நன்கு, ஒளியென வளர்ந்து, எனக்கு முக்தி எனும் கனியினை அளிக்க, (நினது கருணையாகிய மழை) விளங்கட்டும்.

குறிப்பு:
தெளிவான மனம், திடமான அறிவு இவ்விரண்டும் தர்மத்தின் வழியில் வாழ்வதால் மட்டுமே நாம் அடையும் பயன். பலன் கருதாப் பணியாகக் கடமைகளைச் செய்கின்ற கருமயோகத்தின் பலன் தெளிவான பலன் என்றும், உபாசனை எனும் அன்புடன் ஈடுபடும் தியானத்தின் பலன் திடமான அறிவு என்றும், பகவத்கீதை காட்டுகின்றது.

இவ்விரண்டும் கிடைப்பின், அதுவே பக்தி எனும் உயர்நிலை. அந்நிலையில், மனம் உயர்கிறது. மனதில் இருக்கும் எண்ணங்களும் உயர்கின்றன. அதனால், வீடு பேறு எனும் முக்தியாகிய புருஷார்த்தம் அல்லது நந்நோக்கு விளைகிறது. தர்மத்தின் ஆதாரத்தில் வளர்த்திய வாழ்க்கை, இப்போது ஞானத்தின் திசையில் திரும்புகிறது. இறைவனின் கருணை மழையினால், பக்திக் கொடியில் விளைவது முக்திக் கனியாகின்றது.

கருமம், தருமம், பக்தி, ஞானம் என எல்லா வழிகளையும் சுட்டிக்காட்டி, நல்வாழ்க்கைக்கும், நன்முக்திக்கும் துணை சேர்க்கிறது இவ்வினிய பாடல். (49)