தனனனன தனனனன தனனனன தனனனன
தனனனன தனனனன – தனதான |

இறைவா, பக்தியாகிய அன்னை, ஆனந்த விழி நீரால் குளியலிட்டு, மேனியெங்கும் மகிழ்ச்சியையும், குற்றமிலா குணங்களை ஆடையாய் அணிவித்து, நல்வார்த்தையாகிய சங்கினால், சிவபுராணமாகிய நினது கதைகளாகிய அமுதினை, நிறைவான உணவாக ஊட்டிவைத்து, ருத்திராக்ஷம், திருநீறு இவற்றைத் துயரறுக்கும் துணைகளாக அணிவித்து, நின்னையே சிந்திகின்ற தியானமாகிற தூளியிலே ஆழ்ந்தயர வைத்து, பக்தி கொண்டவனாக விளங்கும் மனமாகிய குழந்தையைக் காப்பாற்றுகிறாள்.

குறிப்பு:
பக்தி அன்பின் பெருநிலை. ஏனெனில், அது இறைவன்பால் காட்டும் அன்பு. பக்திகொண்டுவிட்டால், படிப்படியாக, உள்ளும் புறமும் மகிழ்ச்சி நிலவும். தூய்மையான மனமும், நன்மை கொடுக்கும் உண்மை மொழியும், அம்மொழியில் எப்போதும் அறமும், இறையுணர்வும் விளங்கும். இறைவனின் பக்தி வெளிப்பாட்டைக் காட்டும் அடையாளங்களான உருத்திராட மாலைகள், திருநீறு முதலிய பூச்சுக்கள் முதலிய உடலில் விளங்கும். அத்தூயநிலையினால், எவ்வகை அனுபவங்கள் வந்தாலும் அவற்றை ஏற்கும் திடமும் நமக்கு ஏற்பட்டு, சிவ நினைவாகிய ஆனந்தத் தியானத்திலே நாம் ஆழ்ந்துவிடுவோம். அந்நிலையை மனம் அடைவதே பெரும் பேறு.
மனமாகிய குழந்தைக்கு, அப்பலனைச் செய்பவள், பக்தியாகிய தாய்.

ஞானகுருவாகிய பகவான் ஆதி சங்கரர், பக்தியின் முக்கியத்துவத்தை இப்பாடலில் காட்டியுள்ளார். (62)