Adi Sankara’s ‘Manisha Panchakam’ refers to the conclusive wisdom or determinate knowledge asserted in five verses. What is Sankara’s assertion as his determinate knowledge? What is such conclusive wisdom?

Adi Sankara, after explaining the identification and the unification of Jeevaatman and Ishvara in the first two verses, gives the instruction on the method by which such superior wisdom can be obtained and upon achieving, the need for unwavering commitment to that wisdom and to realize the ultimate benefit in this third verse.

In this second verse, the Paramaatman is analyzed and as it represents everything in the worlds, the experiences of the world are taken as the subject of analysis. It starts with the assumption that worlds are created by Ishvara. Why is this assumption valid?

முதல் 2 ஸ்லோகங்களில் ஆத்மா நிலையானது (ஸத்) என்பதையும்,  அடுத்த 2 ஸ்லோகங்களிலும் ஆத்மா எங்கும் நிறைந்த அறிவு (சித்) எனவும் விளக்கிய ஜகத்குரு, இந்த ஸ்லோகத்தில் ஆத்மா முழு இன்ப வடிவம் (ஆனந்த ஸ்வரூபம் ) என விளக்குகின்றார்.

‘நான்’ எனும் உணர்வு மனிதருக்கு மட்டுமா? மற்ற உயிர்களுக்குமா? அப்படி நான் எனும் ஆய்வைச் செய்யும்போது, உடல், புலனறிவுகள், மனம் ஆகியவையும் அறிவுடன் விளங்குவதாகத் தெரிகிறதே? இந்த ஐயங்களை விளக்கும் 4ம் ஸ்லோகம்.

முதல் இரண்டு ஸ்லோகங்களில்  ஜீவாத்மாவும், பரமாத்வாவும் ஒன்றே என்ற ஞான சாரத்தைக் கொடுத்த ஆதி சங்கரர், இந்த மூன்றாம் ஸ்லோகத்தில் அத்தகைய உயரிய ஆத்ம ஞானத்தை அடைவதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும் எனக்காட்டுகின்றார்.