Prasnottararatnamalika – Tamil – Page 2

August 1, 2016
Adi-Sankara

Pages: 1 2

कः खलु नालङ्क्रियते दृष्टादृष्टार्थसाधनपटीयान्
अमुया कण्ठस्थितया प्रश्नोत्तररत्नमालिकया ॥ १॥

க: க₂லு நாலங்க்ரியதே த்₃ருஷ்டாத்₃ருஷ்டார்த₂ஸாத₄நபடீயாந்
அமுயா கண்ட₂ஸ்தி₂தயா ப்ரஶ்நோத்தரரத்நமாலிகயா || 1||

யாரே தீரன்
இம்மை மறுமை இனிமை விதைத்த
தன்மை தரவி னாவிடை பதித்த
நுண்மணி மாலை நூற்றுவன் கழுத்து
உண்மை நற்சொல் உடையவன் கருத்து! ||1||

भगवन् किमुपादेयं गुरुवचनं हेयमपि किमकार्यं
को गुरुः अधिगततत्त्वः शिष्यहितायोद्यतः सततं ॥ २॥

ப₄க₃வந் கிமுபாதே₃யம் கு₃ருவசநம் ஹேயமபி கிமகார்யம்
கோ கு₃ரு: அதி₄க₃ததத்த்வ: ஶிஷ்யஹிதாயோத்₃யத: ஸததம் || 2||

(1) நம்பி ஏற்பவை? நற்குரு வார்த்தை!
(2) நலிய விலக்குதல்? நச்சாம் துற்செயல்!
(3) நற்குரு என்பார்? நந்நெறி உணர்வார்,
நலமுறச் சீடர் பலமுனை விழைவார்! ||2||

त्वरितं किं कर्तव्यं विदुषां संसारसन्ततिच्छेदः
किं मोक्षतरोर्बीजं सम्यक्ज्ञानं क्रियासिद्धं ॥ ३॥

த்வரிதம் கிம் கர்தவ்யம் விது₃ஷாம் ஸம்ஸாரஸந்ததிச்சே₂த₃:
கிம் மோக்ஷதரோர்பீ₃ஜம் ஸம்யக்ஜ்ஞாநம் க்ரியாஸித்₃த₄ம் || 3||

(4) அறிந்தான் உணர்ந்து ஆயும் முதற்பணி?
அறுத்திடப் பிறவி பெருக்கிடும் திண்மை!
(5) விடுதலை மரத்தின் வித்தெது? உண்மை
வித்தை பயின்று விதிப்படி நடத்தல்! ||3||

कः पथ्यतरो धर्मः कः शुचिरिह यस्य मानसं शुद्धं
कः पण्डितो विवेकी किं विषमवधीरणा गुरुषु ॥ ४॥

க: பத்₂யதரோ த₄ர்ம: க: ஶுசிரிஹ யஸ்ய மாநஸம் ஶுத்₃த₄ம்
க: பண்டி₃தோ விவேகீ கிம் விஷமவதீ₄ரணா கு₃ருஷு || 4||

(6) துணியும் பாதை? தர்மப் பாதை,
புனிதர், ஞானியர் போற்றிய சாலை!
(7) புனிதர் யாரே? பொன்மனச் செம்மல்!
(8) ஞானியர் என்பவர்? மேநிலை அறிந்து
பகுத்தறிவாலே தொகுத்துணர்வாளர்!
(9) நச்சு விடமெது? நற்குரு வார்த்தை
துச்சம் என்றே தூர விலகுதல்! ||4||

किं संसारे सारं बहुशोऽपि विचिन्त्यमानमिदमेव
किं मनुजेष्विष्टतमं स्वपरहितायोद्यतं जन्म ॥ ५॥

கிம் ஸம்ஸாரே ஸாரம் ப₃ஹுஶோ(அ)பி விசிந்த்யமாநமித₃மேவ
கிம் மநுஜேஷ்விஷ்டதமம் ஸ்வபரஹிதாயோத்₃யதம் ஜந்ம || 5||

(10) வாழ்க்கைப் பாடம் வழங்கிடும் உண்மை?
நீர்த்தட மாயது மாறிடும் தன்மை!
(11) வாழ்வின் நோக்கம் எதுவெனக் கொள்தல்?
பிறருக் குதவிப் பிழையற ஒழுகல்! ||5||

मदिरेव मोहजनकः कः स्नेहः के च दस्यवो विषयाः
का भववल्लि तृष्णा को वैरी यस्त्वनुद्योगः ॥ ६॥

மதி₃ரேவ மோஹஜநக: க: ஸ்நேஹ: கே ச த₃ஸ்யவோ விஷயா:
கா ப₄வவல்லி த்ருஷ்ணா கோ வைரீ யஸ்த்வநுத்₃யோக₃: || 6||

(12) மதுபோ தையென மனமேன் ஆடும்?
மண்பெண் பொன்மதி மயக்கம் ஆகும்!
(13) மனதைத் திருப்பும் மாயக் கள்வன்?
மண்பொருள் ஆசை மலர்க்கொடி ஆகும்!
(14) கொடியின் குணமெது? குறையாத் தாகம்!
(15) கூறுயார் எதிரி? குறையாம் சோம்பல்,
வேராய் ஆசை விலக்கா மயக்கம்! ||6||

कस्माद्भयमिह मरणादन्धादिह को विशिष्यते रागी
कः शूरो यो ललनालोचनबाणैर्न च व्यधितः ॥ ७॥

கஸ்மாத்₃ப₄யமிஹ மரணாத₃ந்தா₄தி₃ஹ கோ விஶிஷ்யதே ராகீ₃
க: ஶூரோ யோ லலநாலோசநபா₃ணைர்ந ச வ்யதி₄த: || 7||

(16) மருள்தரும் மாயம்? மரணம் தருணம்!
(17) இருள்விழிக் குருடர்? இயல்பறி யாமல்
ஆசைத்தீயில் அறிவைத் தீய்த்தோர்!
(18) தீரன் எவரே? தினவுடன் மாந்தர்
கூர்விழி ஆசைக் குறி தவிர்த்தவரே! ||7||

पान्तुं कर्णाञ्जलिभिः किममृतमिह युज्यते सदुपदेशः
किं गुरुताया मूलं यदेतदप्रार्थनं नाम ॥ ८॥

பாந்தும் கர்ணாஞ்ஜலிபி₄: கிமம்ருதமிஹ யுஜ்யதே ஸது₃பதே₃ஶ:
கிம் கு₃ருதாயா மூலம் யதே₃தத₃ப்ரார்த₂நம் நாம || 8||

(19) செவிகள் கேட்டுச் சிறப்புறல் எதனால்?
சீருப தேசச் செம்மொழி அதனால்!
(20) புவியில் மதிப்பு பூப்பதன் காரணம்?
பொறையும் இரவாப் பொற்குணம் ஆரணம்! ||8||

किं गहनं स्त्रीचरितं कश्चतुरो यो न खण्डितस्तेन
किं दुःखं असन्तोषः किं लाघवमधमतो याच्ञा ॥ ९॥

கிம் க₃ஹநம் ஸ்த்ரீசரிதம் கஶ்சதுரோ யோ ந க₂ண்டி₃தஸ்தேந
கிம் து₃:க₂ம் அஸந்தோஷ: கிம் லாக₄வமத₄மதோ யாச்ஞா || 9||

(21) புரிதெற் கரிதெது? பூத்தகல் மாயை,
கவர்ந்தே கவிழ்க்கும் காந்தக் கன்னிகை!
(22) புத்தி சாலியார்? பொறிபுலன் வென்றோன்!
(23) துயரம் என்பது? குறை பரிமாறல்,
எதிலும் குற்றம் எனத் தடுமாறல்!
(24) மற்றோர் விழியில் மதிப்பேன் குறையும்?
அற்றவ னாகி அல்லரை இரைஞ்சல்! ||9||

किं जीवितमनवद्यं किं जाड्यं पाठतोऽप्यनभ्यासः
को जागर्ति विवेकी को निद्रा मूढता जन्तोः ॥ १०॥

கிம் ஜீவிதமநவத்₃யம் கிம் ஜாட்₃யம் பாட₂தோ(அ)ப்யநப்₄யாஸ:
கோ ஜாக₃ர்தி விவேகீ கோ நித்₃ரா மூட₄தா ஜந்தோ: || 10||

(25) நேரிய வாழ்வெது? சீரியர் யாரும்
காறி யிகழாக் கண்ணியப் பயணம்!
(26) சோம்பல் என்பது? செயலறு மெத்தனம்!
(27) விழிப்புணர் வாளன் யாரென விளம்பு?
சலிப்படை யாமல் சரிஎது தவறென
சலித்தறிந் ததன்படி வழிப்படும் வீரன்!
(28) உறங்குவன் யாரே? உண்மை அறியான்,
இறந்துழல்ப் பாதை இறுக்கிப் பிடித்தவன்! ||10||

नलिनीदलगतजलवत्तरलं किं यौवनं धनं चायुः
कथय पुनः के शशिनः किरणसमाः सज्जना एव ॥ ११

நலிநீத₃லக₃தஜலவத்தரலம் கிம் யௌவநம் த₄நம் சாயு:
கத₂ய புந: கே ஶஶிந: கிரணஸமா: ஸஜ்ஜநா ஏவ || 11 ||

(29) தாமரை யிலைமேல் தங்கா நீரெவை?
சூடிய இளமை, சொத்து, ஆயுள்!
(30) ஆயன துயர்த்தீ அவித்திடும் குளிர்மதி?
அறிவுரை தருநல் லாசான் உறவு! ||11||

को नरकः परवशता किं सौख्यं सर्वसङ्गविरतिर्या
किं सत्यं भूतहितं प्रियं च किं प्राणिनामसवः ॥ १२॥

கோ நரக: பரவஶதா கிம் ஸௌக்₂யம் ஸர்வஸங்க₃விரதிர்யா
கிம் ஸத்யம் பூ₄தஹிதம் ப்ரியம் ச கிம் ப்ராணிநாமஸவ: || 12||

(31) நரகம் எது?நிலை அடிமைப் படுதளை!
(32) நற்சுகம் என்பது? பற்றறுசெயல், கற்றறுமுதிர்ச்சி!
(33) உண்மை என்பது? உயிர்களுக் குள்ளே
அன்மை, தொலைவு அற்றே இருப்பது!
(34) உயிர்த்தவர் விருப்பம்? ஊறிலா வாழ்க்கை,
வருத்தப் படுத்தா வாழ்க்கைப் பயணம்! ||12||

कोऽनर्थफलो मानः का सुखदा साधुजनमैत्री
सर्वव्यसनविनाशे को दक्षः सर्वथा त्यागी ॥ १३॥

கோ(அ)நர்த₂ப₂லோ மாந: கா ஸுக₂தா₃ ஸாது₄ஜநமைத்ரீ
ஸர்வவ்யஸநவிநாஶே கோ த₃க்ஷ: ஸர்வதா₂ த்யாகீ₃ || 13||

(35) இழப்புணர் வென்பது எழுவது எதனால்?
எதிர்பார்த் திருந்தே எரியும் மனத்தால்!
(36) இன்பம் நிலைப்பட இருப்பது எப்படி?
இனியோர் உறவால் இணைவது அப்படி!
(37) துயரம் களையும் துணைவன் யாரே?
தனையுணர்ந் தாவையும் தந்திடும் தியாகி! ||13||

किं मरणं मूर्खत्वं किं चानर्घं यदवसरे दत्तं
आमरणात् किं शल्यं प्रच्छन्नं यत्कृतं पापं ॥ १४॥

கிம் மரணம் மூர்க₂த்வம் கிம் சாநர்க₄ம் யத₃வஸரே த₃த்தம்
ஆமரணாத் கிம் ஶல்யம் ப்ரச்ச₂ந்நம் யத்க்ருதம் பாபம் || 14||

(38) இறத்தல் என்பது எது?அது மடமை,
இருத்தல் ஒன்றே என்றறி யாமை!
(39) தரத்தில் பரிசெது? தக்கோர் தருணம்
தகையத் தருவது! (40) துயர்நிலை என்ன?
விடமுடி யாத விருப்பம், வினையின்
கடனது ஆகிய கர்மப் பற்று! ||14||

कुत्र विधेयो यत्नो विद्याभ्यासे सदौषधे दाने
अवधीरणा क्व कार्या खलपरयोषित्परधनेषु ॥ १५॥

குத்ர விதே₄யோ யத்நோ வித்₃யாப்₄யாஸே ஸதௌ₃ஷதே₄ தா₃நே
அவதீ₄ரணா க்வ கார்யா க₂லபரயோஷித்பரத₄நேஷு || 15||

(41) நல்விருப்பம் எவை? நல்லறி வாண்மை,
நந்நலம், உதவும் நற்பெரும் கருணை!
(42) அல்லன விலக்கல்? அற்பரின் உறவு,
அந்நியன் மனைநிதி, ஆசைப் பெருநோய்! ||15||

काहर्निशमनुचिन्त्या संसारासारता न तु प्रमदा
का प्रेयसी विधेया करणा दीनेषु सज्जने मैत्री ॥ १६॥

காஹர்நிஶமநுசிந்த்யா ஸம்ஸாராஸாரதா ந து ப்ரமதா₃
கா ப்ரேயஸீ விதே₄யா கரணா தீ₃நேஷு ஸஜ்ஜநே மைத்ரீ || 16||

(43) மனதினில் மாறா நினைவெது ஏற்க?
மாறிடும் வாழ்வுதற் காலிகம் நோற்க!
(44) தினசரிக் கடனாய்த் தீர்ப்பது எதனை?
உபசரித் துதவல், உயரியர் நட்பு! ||16||

कण्ठगतैरप्यसुभिः कस्य ह्यात्मा न शक्यते जेतुं
मूर्खस्य शङ्कितस्य च विषादिनो वा कृतघ्नस्य ॥ १७॥

கண்ட₂க₃தைரப்யஸுபி₄: கஸ்ய ஹ்யாத்மா ந ஶக்யதே ஜேதும்
மூர்க₂ஸ்ய ஶங்கிதஸ்ய ச விஷாதி₃நோ வா க்ருதக்₄நஸ்ய || 17||

(45) நெறியும் முறையும் நியமம் தந்தும்
சரிவர தருமம் சாரா தார்யார்?
மடையன், ஐயம் உடையன், கோழை,
மனதால் நன்றி மறந்தார் தேறார்! ||17||

कः साधुः सदवृत्तः कमधममाचक्षते त्वसद्वृत्तं
केन जितं जगदेतत्सत्यतितिक्षावता पुंसा ॥ १८॥

க: ஸாது₄: ஸத₃வ்ருத்த: கமத₄மமாசக்ஷதே த்வஸத்₃வ்ருத்தம்
கேந ஜிதம் ஜக₃தே₃தத்ஸத்யதிதிக்ஷாவதா பும்ஸா || 18||

(46) சிறந்தவன் யாரே? சீர்வழி நடப்பவன்!
(47) சிறுமையன் எவனே? சீர்மை இழப்பவன்!
(48) பரந்துல காள முடிந்தவன் எவனே?
பவித்திரன் உண்மை பயத்தவன் சாந்தன்! ||18||

कस्मै नमांसि देवाः कुर्वन्ति दयाप्रधानाय
कस्मादुद्वेगः स्यात्संसारारण्यतः सुधियः ॥ १९॥

கஸ்மை நமாம்ஸி தே₃வா: குர்வந்தி த₃யாப்ரதா₄நாய
கஸ்மாது₃த்₃வேக₃: ஸ்யாத்ஸம்ஸாராரண்யத: ஸுதி₄ய: || 19||

(49) தேவரும் விருப்பித் துதிப்பது எவரை?
யாவரும் சுகப்பட உழைப்பவர் அவரை!
(50) பக்குவம் அடைந்தார் பயப்படல் எதனிடம்?
திக்குறும் காடெனும் தீவலைப் பிறவி! ||19||

कस्य वशे प्राणिगणः सत्यप्रियभाषिणो विनीतस्य
क्व स्थातव्यं न्याय्ये पथि दृष्टादृष्टलाभाढ्ये ॥ २०॥

கஸ்ய வஶே ப்ராணிக₃ண: ஸத்யப்ரியபா₄ஷிணோ விநீதஸ்ய
க்வ ஸ்தா₂தவ்யம் ந்யாய்யே பதி₂ த்₃ருஷ்டாத்₃ருஷ்டலாபா₄ட்₄யே || 20||

(51) யாவரும் மதித்து யாரிடம் பணிவார்?
வாய்மையும் பணிவும் வாய்த்தவர் கால்கள்!
(52) எதனில் உறுதி ஏற்படல் சிறப்பு?
இம்மை மறுமை இனித்தருள் தருமம்! ||20||

कोऽन्धो योऽकर्यरतः को बधिरो यो हितानि न शृणोति
को मूको यः काले प्रियाणि वक्तुं न जानाति ॥ २१॥

கோ(அ)ந்தோ₄ யோ(அ)கர்யரத: கோ ப₃தி₄ரோ யோ ஹிதாநி ந ஶ்ருணோதி
கோ மூகோ ய: காலே ப்ரியாணி வக்தும் ந ஜாநாதி || 21||

(53) இருகண் இருந்தும் குருடன் எவனே?
அறிந்தும் தீமை அகட்டிச் செய்பவன்!
(54) செவிகள் இருந்தும் செவிடன் எவனே?
சீரிய குருவுரை சேரா திருப்பவன்!
(55) மூடன் எவனே? முறையும், இடமும்
முற்றும் பொருந்தா சொற்கள் உரைப்பவன்! ||21||

किं दानमनाकाङ्क्षं किं मित्रं यो निवारयति पापात्
कोऽलङ्कारः शीलं किं वाचां मण्डनं सत्यं ॥ २२॥

கிம் தா₃நமநாகாங்க்ஷம் கிம் மித்ரம் யோ நிவாரயதி பாபாத்
கோ(அ)லங்கார: ஶீலம் கிம் வாசாம் மண்ட₃நம் ஸத்யம் || 22||

(56) நற்பரி சென்ன? நலமுனை யாளர்
நாடா மல்தரும் நன்மை வெகுமதி!
(57) நலமுனை வார்யார்? நச்சாம் தீவழி
நழுவா வண்ணம் நம்மைக் காப்பவர்!
(58) வனப்புடை நகைஎது? வடிவிலா நற்குணம்!
(59) வாக்கினில் இனிப்பது? வாய்மை நேர்மை! ||22||

विद्युद्विलसितचपलं किं दुर्जनसङ्गतिर्युवतयश्च
कुलशीलनिष्प्रकम्पाः के कलिकालेऽपि सज्जना एव ॥ २३॥

வித்₃யுத்₃விலஸிதசபலம் கிம் து₃ர்ஜநஸங்க₃திர்யுவதயஶ்ச
குலஶீலநிஷ்ப்ரகம்பா: கே கலிகாலே(அ)பி ஸஜ்ஜநா ஏவ || 23||

(60) சுகமெது மின்னல் சுடராய் வீழ்வது?
சுற்றம் தீயோர், சூழ்புலன் ஆசை!
(61) கலியிதில் உறுதி கலங்கார் எவரே?
களங்கா வினையிற் கதித்தவர் அவரே! ||23||

चिन्तामणिरिव दुर्लभमिह किं कथयामि तच्चतुर्भद्रं
किं तद्वदन्ति भूयो विधुततमसा विशेषेण ॥ २४॥

சிந்தாமணிரிவ து₃ர்லப₄மிஹ கிம் கத₂யாமி தச்சதுர்ப₄த்₃ரம்
கிம் தத்₃வத₃ந்தி பூ₄யோ விது₄ததமஸா விஶேஷேண || 24||

(62) சிந்தா மணியெனச் சிந்தை விருப்பம்
தந்தா ளும்பொருள் தரணியில் என்ன?
நந்தா விளக்கவை நான்கென மூதோர்
நவிலும் சாரம் நல்லவை சொல்வேன்! ||24||

दानं प्रियवाक्सहितं ज्ञानमगर्वं क्षमान्वितं शौर्यं
वित्तं त्यागसमेतं दुर्लभमेतच्चतुर्भद्रं ॥ २५॥

தா₃நம் ப்ரியவாக்ஸஹிதம் ஜ்ஞாநமக₃ர்வம் க்ஷமாந்விதம் ஶௌர்யம்
வித்தம் த்யாக₃ஸமேதம் து₃ர்லப₄மேதச்சதுர்ப₄த்₃ரம் || 25||

நற்சொல் சுற்றிய நலந்தரும் பரிசு,
நல்லடக் கத்தால் நயமிகு ஞானம்,
கருணை போர்த்திய கவின்மிகு வீரம்,
கைமனம் அகலச் செய்யறச் செல்வம்! ||25||

किं शोच्यं कार्पण्यं सति विभवे किं प्रशस्तमौदार्यं
कः पूज्यो विद्वद्भिः स्वभावतः सर्वदा विनीतो यः ॥ २६॥

கிம் ஶோச்யம் கார்பண்யம் ஸதி விப₄வே கிம் ப்ரஶஸ்தமௌதா₃ர்யம்
க: பூஜ்யோ வித்₃வத்₃பி₄: ஸ்வபா₄வத: ஸர்வதா₃ விநீதோ ய: || 26||

(63) பரிதா பமெது? கருமித் தனமது,
இருந்தும் இல்லார்க் கில்லை என்பது!
(64) செல்வந் தர்களின் சிறப்புப் பொருளெது?
சேர்த்தவை பிறரைச் சேரக் கொடுப்பது!
(65) அறிவோர் மதித்து அணுகுவர் யாரிடம்?
அடக்கமும் நல்ல அன்புடை யாரிடம்! ||26||

कः कुलकमलदिनेशः सति गुणाविभवेऽपि यो नम्रः
कस्य वशे जगदेतत्प्रियहितवचनस्यधर्मनिरतस्य ॥ २७॥

க: குலகமலதி₃நேஶ: ஸதி கு₃ணாவிப₄வே(அ)பி யோ நம்ர:
கஸ்ய வஶே ஜக₃தே₃தத்ப்ரியஹிதவசநஸ்யத₄ர்மநிரதஸ்ய || 27||

(66) சேறிடை வளர்நற் செந்தா மரையை
பூவிதழ் பரவப் புதுமணம் கமழத்
தூண்டிய கதிர்போல் தோன்றுவர் யாரே?
தூயவன் ஆணவத் தூரகழ்ந் தாள்பவன்,
குலநலன் ஒருவன் பொதுநலன் அவனே!(67) சுற்றம் சூழ்நிலை சுகத்தால் நாடு
மற்றும் வையம் மாற்றுவன் எவனே?
வாய்மையும் அன்பும் வழிமுறை நேர்மையும்
தூய்மையும் கொண்ட துல்லியன் அவனே! ||27||

विद्वन्मनोहरा का सत्कविता बोधवनिता च
कं न स्पृशति विपत्तिः प्रवृद्धवचनानुवर्तिनं दान्तं ॥ २८॥

வித்₃வந்மநோஹரா கா ஸத்கவிதா போ₃த₄வநிதா ச
கம் ந ஸ்ப்ருஶதி விபத்தி: ப்ரவ்ருத்₃த₄வசநாநுவர்திநம் தா₃ந்தம் || 28||

(68) கற்றோர் விருப்பம்? கறைபடாக் காவியம்,
காரிகை யாகிய கவின்மொழி இனிமை!
(69) வீழ்தலை எவனே விலக்குவன்? சான்றோர்
விதிப்படி ஆசை விருத்தி கரைத்தவன்! ||28||

कस्मै स्पृहयति कमला त्वनलसचित्ताय नीतिवृत्ताय
त्यजति च कं सहसा द्विजगुरुसुरनिन्दाकरं च सालस्यं ॥ २९॥

கஸ்மை ஸ்ப்ருஹயதி கமலா த்வநலஸசித்தாய நீதிவ்ருத்தாய
த்யஜதி ச கம் ஸஹஸா த்₃விஜகு₃ருஸுரநிந்தா₃கரம் ச ஸாலஸ்யம் || 29||

(70) செந்தா மரையாள் செல்வியின் உறைவிடம்?
செயல்முனை தர்மம் சேர்ந்தவர் அவரிடம்!
(71) அந்தோ! செல்வம் அகல்வது எவரிடம்?
அறிஞரை, குருவை, ஆண்டவன், முனிவரை
மதியா தவனும் மயங்கிச் சோம்பலில்
பதிவான் செல்வம் பறந்தே போகும்! ||29||

कुत्र विधेयो वासः सज्जननिकटेऽथवा काश्यां
कः परिहार्यो देशः पिशुनयुतो लुब्धभूपश्च ॥ ३०॥

குத்ர விதே₄யோ வாஸ: ஸஜ்ஜநநிகடே(அ)த₂வா காஶ்யாம்
க: பரிஹார்யோ தே₃ஶ: பிஶுநயுதோ லுப்₃த₄பூ₄பஶ்ச || 30||

(72) தங்கி வாழத் தகுந்த இடமெது?
தக்கோர் வாழிடம், தர்மம் வளரிடம்!
(73) தவிர்க்கும் இடமெது? தக்கார் கூட்டம்,
தாளா ஆசைத் தகையாள் வாரிடம்! ||30||

केनाशोच्यः पुरुषः प्रणतकलत्रेण धीरविभवेन
इह भुवने कः शोच्यः सत्यपि विभवे न यो दाता ॥ ३१॥

கேநாஶோச்ய: புருஷ: ப்ரணதகலத்ரேண தீ₄ரவிப₄வேந
இஹ பு₄வநே க: ஶோச்ய: ஸத்யபி விப₄வே ந யோ தா₃தா || 31||

(74) அல்லல் நீக்கும் அருந்துணை? அன்பு
அகலா மனைவி, அருகாச் செல்வம்!
(75) எண்ணத் தகாது இழிந்த பரிதாபம்?
இருந்தும் கொடுக்கா ஈனனின் ஊனம்! ||31||

किं लघुताया मूलं प्राकृतपुरुषेषु या याच्ञा
रामादपि कः शूरः स्मरशरनिहतो न यश्चलति ॥ ३२॥

கிம் லகு₄தாயா மூலம் ப்ராக்ருதபுருஷேஷு யா யாச்ஞா
ராமாத₃பி க: ஶூர: ஸ்மரஶரநிஹதோ ந யஶ்சலதி || 32||

(76) கோரம் எது? கொடியர் பொருளுறச்
சோரம் போவது, சுயமதிப் பழிவது!
(77) ராமனாய் வீரன்யார்? மேவும் ஆசைத்
தூரினை தீய்த்து வேரினைப் பேர்த்தவன்! ||32||

किमहर्निशमनुचिन्त्यं भगवच्चरणं न संसारः
चक्षुष्मन्तोऽप्यन्धाः के स्युः ये नास्तिका मनुजाः ॥ ३३॥

கிமஹர்நிஶமநுசிந்த்யம் ப₄க₃வச்சரணம் ந ஸம்ஸார:
சக்ஷுஷ்மந்தோ(அ)ப்யந்தா₄: கே ஸ்யு: யே நாஸ்திகா மநுஜா: || 33||

(78) இரவு பகலாய் எண்ணுவ தென்ன?
இறையடி, தவிர இனாசை அல்ல!
(79) விழியுடன் குருடாய் விளங்குவன் எவனே?
வேதப் பொருளை விலக்குவன் அவனே! ||33||

कः पङ्गुरिह प्रथितो व्रजति च यो वार्द्धके तीर्थं
किं तीर्थमपि च मुख्यं चित्तमलं यन्निवर्तयति ॥ ३४॥

க: பங்கு₃ரிஹ ப்ரதி₂தோ வ்ரஜதி ச யோ வார்த்₃த₄கே தீர்த₂ம்
கிம் தீர்த₂மபி ச முக்₂யம் சித்தமலம் யந்நிவர்தயதி || 34||

(80) முடவன் யாரே? முதியன் பயணி
திடவய தழித்த தீர்த்த யாத்திரி!
(81) புனிதத் தலமெது? போரிடும் மனது
சீருடன் தெளியச் சிறக்கும் இடமது! ||34||

किं स्मर्त्तव्यं पुरुषैः हरिनाम सदा न यावनी भाषा
को हि न वाच्यः सुधिया परदोषश्चानृतं तद्वत् ॥ ३५॥

(82) எதனை எப்போதும் எண்ணத்தில் ஏற்றுவது?
ஹரிநாமம் இறைநாம அடையாளம் போற்றுவது!
(83) எப்பேச்சு சான்றோர்க்கு எப்போதும் கூடாது?
தப்போதும் பொய்கடிய தடிவார்த்தை கூடாது! ||35||

किं संपाद्यं मनुजैः विद्या वित्तं बलं यशः पुण्यं
कः सर्वगुणविनाशी लोभः शत्रुश्च कः कामः ॥ ३६॥

கிம் ஸம்பாத்₃யம் மநுஜை: வித்₃யா வித்தம் ப₃லம் யஶ: புண்யம்
க: ஸர்வகு₃ணவிநாஶீ லோப₄: ஶத்ருஶ்ச க: காம: || 36||

(84) ஈட்டச் சிறந்தது? கல்வி, அறப்பொருள்
இருநலம் புகழொடு இறைநல் ணர்வு!
(85) ஈட்டிய தழிப்பது? இழிபே ராசை!
(86) எதிரி யாயெது? இன்னாப் பற்று! ||36||

का च सभा परिहार्या हीना या वृद्धसचिवेन
इह कुत्रावहितः स्यान्मनुजः किल राजसेवायां ॥ ३७॥

கா ச ஸபா₄ பரிஹார்யா ஹீநா யா வ்ருத்₃த₄ஸசிவேந
இஹ குத்ராவஹித: ஸ்யாந்மநுஜ: கில ராஜஸேவாயாம் || 37||

(87) எக்கூட்டம் எப்போதும் ஏற்பதற்கு ஆகாது?
நற்குரவர் நல்லறிஞர் இல்லைஎனில் ஆகாது!
(88) எச்சரிக்கை தீவிரமாய் எதிலிருக்க வேண்டும்?
நச்சுடையார் ஆளுமையை நாம்தவிர்க்க வேண்டும்! ||37||

प्राणादपि को रम्यः कुलधर्मः साधुसङ्गश्च
का संरक्ष्या कीर्तिः पतिव्रता नैजबुद्धिश्च ॥ ३८॥

ப்ராணாத₃பி கோ ரம்ய: குலத₄ர்ம: ஸாது₄ஸங்க₃ஶ்ச
கா ஸம்ரக்ஷ்யா கீர்தி: பதிவ்ரதா நைஜபு₃த்₃தி₄ஶ்ச || 38||

(89) உயிரினும் பெரிதெது? உயர்வான குலமானம்!
(90) எவற்றில் பொறுப்பு எப்போதும் ஒருவனுக்கு?
குலப்பெருமை, குடிநலம், கொண்டதுணை மற்றும்
நலத்தரும வழியின் நற்பண்புப் பொதுஅறிவு! ||38||

का कल्पलता लोके सच्छिष्यायार्पिता विद्या
कोऽक्षयवटवृक्षः स्यात्विधिवत्सत्पात्रदत्तदानं यत् ॥ ३९॥

கா கல்பலதா லோகே ஸச்சி₂ஷ்யாயார்பிதா வித்₃யா
கோ(அ)க்ஷயவடவ்ருக்ஷ: ஸ்யாத்விதி₄வத்ஸத்பாத்ரத₃த்ததா₃நம் யத் || 39||

(91) கல்பலதா மரம்போல கனியுமிட மெங்கே?
கலையாத உயர்ஞானக் கல்விதரும் அங்கே!
(92) ஈமக்கடன் தீர்க்குமரம் இதுகாட்டும் உண்மை?
இருக்கையிலே கொடுஎன்ற இறுதியது நன்மை! ||39||

किं शस्त्रं सर्वेषां युक्तिः माता च का धेनुः
किं नु बलं यद्धैर्यं को मृत्युः यदवधानरहितत्वं ॥ ४०॥

கிம் ஶஸ்த்ரம் ஸர்வேஷாம் யுக்தி: மாதா ச கா தே₄நு:
கிம் நு ப₃லம் யத்₃தை₄ர்யம் கோ ம்ருத்யு: யத₃வதா₄நரஹிதத்வம் || 40||

(93) யார்க்கும் நல்லாயுதம்? ஏற்குமுன் ஆயறிவு!
(94) யார்க்கும் நல்லன்னை? பாற்தரும் பசுஅன்னை!
(95) தற்காப்பு அணிகலன்? தர்மவழிப் படுதளம்!
(96) நிற்கா வீழ்ச்சிஏன்? நீங்காத சோம்பல்! ||40||

कुत्र विषं दुष्टजने किमिहाशौचं भवेतृणं नृणां
किमभयमिह वैराम्यं भयमपि किं वित्तमेव सर्वेषां ॥ ४१॥

குத்ர விஷம் து₃ஷ்டஜநே கிமிஹாஶௌசம் ப₄வேத்ருணம் ந்ருணாம்
கிமப₄யமிஹ வைராம்யம் ப₄யமபி கிம் வித்தமேவ ஸர்வேஷாம் || 41||

(97) விஷமான தென்ன? விபரீத எண்ணம்!
(98) விபரீத எண்ணத்து விதையாவ தென்ன?
பற்றாலே செய்கின்ற பலவான வினைகள்!
(99) பயமிலாப் பெருவீரம் பயக்கின்ற தாது?
பற்றற்ற செயலாலே பயமென்ப தேது!
(100) பயத்திற்கு எதுவோ பலமான மூலம்?
பவஆசைப் பொருளாசைப் பற்றாழி ஆழம்!(41||

का दुर्लभा नराणां हरिभक्तिः पातकं च किं हिंसा
को हि भगवत्प्रियः स्यात्योऽन्यं नोद्वेजयेदनुद्विग्नः ॥ ४२॥

கா து₃ர்லபா₄ நராணாம் ஹரிப₄க்தி: பாதகம் ச கிம் ஹிம்ஸா
கோ ஹி ப₄க₃வத்ப்ரிய: ஸ்யாத்யோ(அ)ந்யம் நோத்₃வேஜயேத₃நுத்₃விக்₃ந: || 42||

(101) மேலான நற்குணம்? மெய்யாக மெய்யடியில்
மெய்ப்பிணை அற்புதம்! (102) கேடான தீக்குணம்?
கேடெந்த உயிர்க்கும் கெடுவிக்கும் தீக்குணம்!
(103) இறையன்புக் குரியவன்? சினமிலான் பிறருள்
சினம் இருத்தும் செயல் இலான்! ||42||

कस्मात् सिद्धिः तपसः बुद्धिः क्व नु भूसुरे कुतो बुद्धिः
वृद्धोपसेवया के वृद्धा ये धर्मतत्त्वज्ञाः ॥ ४३॥

கஸ்மாத் ஸித்₃தி₄: தபஸ: பு₃த்₃தி₄: க்வ நு பூ₄ஸுரே குதோ பு₃த்₃தி₄:
வ்ருத்₃தோ₄பஸேவயா கே வ்ருத்₃தா₄ யே த₄ர்மதத்த்வஜ்ஞா: || 43||

(104) பெருவலிமை தருவதெது? குறிதவறா உழைப்பு!
(105) குறிதவறா மனதிற்கு? குருஅருளில் படிப்பு!
(106) பெருமனதின் தெளிவிற்கு? பெரியோர் மரியாதை!
(107) பெரியோர்கள் அடையாளம்? பேராண்மை அறப்பாதை! ||43||

संभावितस्य मरणादधिकं किं दुर्यशो भवति
लोके सुखी भवेत्को धनवान्धनमपि च किं यतश्चेष्टं ॥ ४४॥

ஸம்பா₄விதஸ்ய மரணாத₃தி₄கம் கிம் து₃ர்யஶோ ப₄வதி
லோகே ஸுகீ₂ ப₄வேத்கோ த₄நவாந்த₄நமபி ச கிம் யதஶ்சேஷ்டம் || 44||

(108) சாவினும் பெரியவலி சான்றோற்கு ஏது?
சரிகின்ற தன்மானச் சாவுஅது தீது!
(109) பூவுலகில் ஆனந்தம் பூத்தவர்கள் யாவர்?
போகாத செல்வநிதி சேர்த்தவரே ஆவர்!
(110) செல்வநிதி யாது?
விருப்பத்தை நிறைவேற்ற விளைவதுவே செல்வம்!
நிறைவாலே ஆசைத்தீ நிறுத்தியவர் செல்வர்! ||44||

सर्वसुखानां बीजं किं पुण्यं दुःखमपि कुतः पापात्
कस्यैश्वर्यं यः किल शङ्करमाराधयेद्भक्त्या ॥ ४५॥

ஸர்வஸுகா₂நாம் பீ₃ஜம் கிம் புண்யம் து₃:க₂மபி குத: பாபாத்
கஸ்யைஶ்வர்யம் ய: கில ஶங்கரமாராத₄யேத்₃ப₄க்த்யா || 45||

(111) நற்சுகத்தின் வித்துஎது? நல்வினையே சொத்து!
(112) நட்டமெனும் துயருக்கு? துட்டவினை வித்து!
(113) அகலாத நிதியத்தை அடைய வழிஎன்ன?
அனுதினமும் சங்கரனின் அடிபணிதல் உண்மை! ||45||

को वर्द्धते विनीतः को वा हीयेत यो दृप्तः
को न प्रत्येतव्यो ब्रूते यश्चानृतं शश्वत् ॥ ४६॥

கோ வர்த்₃த₄தே விநீத: கோ வா ஹீயேத யோ த்₃ருப்த:
கோ ந ப்ரத்யேதவ்யோ ப்₃ரூதே யஶ்சாந்ருதம் ஶஶ்வத் || 46||

(114) முன்னேற்றம் மேன்மேலும் யாருக்கு மட்டும்?
முழுதறிந்தும் பணிவோர்க்கு முயலாமல் கிட்டும்!
(115) தன்னாலே பின்னாலே தளர்வாரே யாவர்?
தருக்காலே பருத்தோரே செருக்காலே சாய்வர்!
(116) நம்பிக்கை எப்போதும் நயக்காது எவரில்?
நாள்தோறும் பொய்கூறி நலிவோரின் பெயரில்!(46||

कुत्रानृतेऽप्यपापां यच्चोक्तं धर्मरक्षार्थं
को धर्मोऽभिमतो यः शिष्टानां निजकुलीनानां ॥ ४७॥

குத்ராந்ருதே(அ)ப்யபாபாம் யச்சோக்தம் த₄ர்மரக்ஷார்த₂ம்
கோ த₄ர்மோ(அ)பி₄மதோ ய: ஶிஷ்டாநாம் நிஜகுலீநாநாம் || 47||

(117) ஆகாத பொய்மைக்குப் பாவமெதில் இல்லை?
அறத்திற்கு வேறுவழி அல்லவெனில் இல்லை!
(118) அறமென்ற தர்மத்தின் அரும்பொருளே யாது?
அடையாளம் பெரியோரின் அறிவாலே தேடு! ||47||

साधुबलं किं दैवं कः साधुः सर्वदा तुष्टः
दैवं किं यत्सुकृतं कः सुकृती श्लाघ्यते च यः सद्भिः ॥ ४८॥

ஸாது₄ப₃லம் கிம் தை₃வம் க: ஸாது₄: ஸர்வதா₃ துஷ்ட:
தை₃வம் கிம் யத்ஸுக்ருதம் க: ஸுக்ருதீ ஶ்லாக்₄யதே ச ய: ஸத்₃பி₄: || 48||

(119) சாதுவெனும் எளியற்கு சக்திஎது சொல்க?
சத்தியம், அவருடைய சாந்த குணநன்மை!
(120) சாதுஎவர்? நிறைவுமன மீதுமிக வானர்!
(121) விதியாவ தென்ன? வினையின் விளைபலனே!
(122) நல்விதியன் என்றெவரை நாமறியக் கூடும்?
நன்மதிப்பால் நல்லோரின் நட்பதனால் ஆகும்! ||48||

गृहमेधिनश्च मित्रं किं भार्या को गृही च यो यजते
को यज्ञो यः श्रुत्या विहितः श्रेयस्करो नृणां ॥ ४९॥

க்₃ருஹமேதி₄நஶ்ச மித்ரம் கிம் பா₄ர்யா கோ க்₃ருஹீ ச யோ யஜதே
கோ யஜ்ஞோ ய: ஶ்ருத்யா விஹித: ஶ்ரேயஸ்கரோ ந்ருணாம் || 49||

(123) இல்லத்தான் நட்பு இனியதுணை யாது?
உள்ளத்தால் ஒத்து உடன்வாழுகிற மனைவி!
(124) இல்லத்தான் யாரே? இட்டஅறம் செய்வான்!
(125) இட்டஅறம் என்ன? இவையோ மறைவாக்கு!
அன்புஅற வுடமை ஆசாரம் குடியோம்பல்
என்றுபல வாக ஏற்கும் நந்நோக்கு! ||49||

कस्य क्रिया हि सफला यः पुनराचारवां शिष्टः
कः शिष्टो यो वेदप्रमाणवां को हतः क्रियाभ्रष्टः ॥ ५०॥

கஸ்ய க்ரியா ஹி ஸப₂லா ய: புநராசாரவாம் ஶிஷ்ட:
க: ஶிஷ்டோ யோ வேத₃ப்ரமாணவாம் கோ ஹத: க்ரியாப்₄ரஷ்ட: || 50||

(126) இட்டஅறத் தால் எவரேபயன் பெறுவர்?
ஒட்டும் உள்ளத்தால் உவந்து செய்வோரே!
(127) அறவோன் யாரே? அருமறையில் முறையோனே!
(128) இருந்தும் இறந்தார் யார்? ஈதெதன
அறிந்தும் அறம் அறுத்தார் இறந்தாரே! ||50||

को धन्यः संन्यासी को मान्यः पण्डितः साधुः
कः सेव्यो यो दाता को दाता योऽर्थितृप्तिमातनुते ॥ ५१॥

கோ த₄ந்ய: ஸம்ந்யாஸீ கோ மாந்ய: பண்டி₃த: ஸாது₄:
க: ஸேவ்யோ யோ தா₃தா கோ தா₃தா யோ(அ)ர்தி₂த்ருப்திமாதநுதே || 51||

(129) செல்வந்தன் யார்? சீலனவன் துறவி
இல்லா ஆசையினால் எல்லாமும் உடையன்!
(130) மரியாதைக் குரியான்? மாசிலாச் சான்றோன்!
(131) சேவிக்கத் தக்கோர்? தியாகத்தால் மேலோர்!
(132) கொடையில் நிறைவார்? கொள்வார் தேவை
கொண்டு குறித்துக் கொடுத்துச் சிறப்பார்! ||51||

किं भाग्यं देहवतामारोग्यं कः फली कृषिकृत्
कस्य न पापं जपतः कः पूर्णो यः प्रजावां स्यात् ॥ ५२॥

கிம் பா₄க்₃யம் தே₃ஹவதாமாரோக்₃யம் க: ப₂லீ க்ருஷிக்ருத்
கஸ்ய ந பாபம் ஜபத: க: பூர்ணோ ய: ப்ரஜாவாம் ஸ்யாத் || 52||

(133) உலகோர் பெருநலம்? உடல்மன வளநலம்!
(134) பயனோர் யாவர்? பழுதற உழைப்போர்!
(135) பாவம் அற்றோர்? பரம்பொருள் நோற்றோர்!
(136) பரிபூ ரணர்யார்? பசியிலாச் சான்றோர் (52||

किं दुष्करं नराणां यन्मनसो निग्रहः सततं
को ब्रह्मचर्यवां स्यात्यश्चास्खलितोर्ध्वरेतस्कः ॥ ५३॥

கிம் து₃ஷ்கரம் நராணாம் யந்மநஸோ நிக்₃ரஹ: ஸததம்
கோ ப்₃ரஹ்மசர்யவாம் ஸ்யாத்யஶ்சாஸ்க₂லிதோர்த்₄வரேதஸ்க: || 53||

(137) கடினக் காரியம்? கடுமனம் ஒடுக்கல்!
(138) கற்பவன் இலக்கணம்? கசடற மனதில்
புலன்பொறி ஆசைப் புழுதியை ஒழித்து
நலந்தரு உணமை நயக்கத் துணிதல்! ||53||

का च परदेवतोक्ता चिच्छक्तिः को जगत्भर्ता
सूर्यः सर्वेषां को जीवनहेतुः स पर्जन्यः ॥ ५४॥

கா ச பரதே₃வதோக்தா சிச்ச₂க்தி: கோ ஜக₃த்ப₄ர்தா
ஸூர்ய: ஸர்வேஷாம் கோ ஜீவநஹேது: ஸ பர்ஜந்ய: || 54||

(139) ஒப்பறு தெய்வம்? ஒன்றிய மனத்தின்
உள்ளே ஒளிரும் உயரிய ஆன்மா!
(140) உலகாள் தெய்வம்? ஒளியால் அருளும்
சூரியன் எனும்வடி வாகிய சக்தி!
(141) செழுவுல காக்கும் சீரிய சக்தி?
மழைதரும் நந்நீர் மன்னுயிர் அமிர்தம்! ||54||

कः शुरो यो भीतत्राता त्राता च कः सद्गुरुः
को हि जगद्गुरुरुक्तः शंभुः ज्ञानं कुतः शिवादेव ॥ ५५॥

க: ஶுரோ யோ பீ₄தத்ராதா த்ராதா ச க: ஸத்₃கு₃ரு:
கோ ஹி ஜக₃த்₃கு₃ருருக்த: ஶம்பு₄: ஜ்ஞாநம் குத: ஶிவாதே₃வ || 55||

(142) புகழ்பெறு நாயகன்?
புகலடை வோரின் துணைவன் தலைவன்!
(143) அடைக்கலம் தந்து அச்சம் அறுப்பவன்?
விடைதரும் வள்ளல் விமலன் நற்குரு!
(144) உலகுக் கெல்லாம் ஓர்குரு எவரே?
நிமலன் சங்கரன் நித்தியன் சம்பு!
(145) யாரிடம் உண்மைப் பேரருள் தேடல்?
நேரிய சிவனாய் நினைத்தருட் குருவின்
கூறிய வாக்கின் குறிப்புணர் வதுவே! ||55||

मुक्तिं लभेत कस्मान्मुकुन्दभक्तेः मुकुन्दः कः
यस्तारयेदविद्यां का चाविद्या यदात्मनोऽस्फूर्तिः ॥ ५६॥

முக்திம் லபே₄த கஸ்மாந்முகுந்த₃ப₄க்தே: முகுந்த₃: க:
யஸ்தாரயேத₃வித்₃யாம் கா சாவித்₃யா யதா₃த்மநோ(அ)ஸ்பூ₂ர்தி: || 56||

(146) முக்தி எங்ஙனம்? முகுந்தன் வந்தனம்!
(147) முகுந்தன் யாரே? மும்மல மாயை
அவித்தை அழிக்கும் ஆன்ம விளக்கு!
(148) அவித்தை என்பது? ஆன்மக் கதிரொளி
அடைக்கும் முகிலாய் மறைக்கும் மடமை! ||56||

कस्य न शोको यः स्याद्क्रोधः किं सुखं तुष्टिः
को राजा रञ्चनकृत्कश्च श्वा नीचसेवको यः स्यात् ॥ ५७॥

கஸ்ய ந ஶோகோ ய: ஸ்யாத்₃க்ரோத₄: கிம் ஸுக₂ம் துஷ்டி:
கோ ராஜா ரஞ்சநக்ருத்கஶ்ச ஶ்வா நீசஸேவகோ ய: ஸ்யாத் || 57||

(149) துயர்ச்சிறை விடுதலை எவரில் கிடைக்கும்?
சினத்தளை அவிழ்த்தவர் இடத்தில் பிறக்கும்!
(150) மகிழ்வெது? திருப்தியில் மனநிறை வாதல்!
(151) மன்னவர் யாரே? மகிழ்வுடன் பணியும்
மக்களைப் பெற்றார், மதிப்பால் உற்றார்!
(152) நாயாய்க் கடையோர்? நலிந்து இரந்து
தீயார் இடத்தில் தீம்பொருள் பெற்றார்! ||57||

को मायी परमेशः क इन्द्रजालायते प्रपञ्चोऽयं
कः स्वप्ननिभो जाग्रद्व्यवहारः सत्यमपि च किं ब्रह्म ॥ ५८॥

கோ மாயீ பரமேஶ: க இந்த்₃ரஜாலாயதே ப்ரபஞ்சோ(அ)யம்
க: ஸ்வப்நநிபோ₄ ஜாக்₃ரத்₃வ்யவஹார: ஸத்யமபி ச கிம் ப்₃ரஹ்ம || 58||

(153) மாயையின் தலைவன்? மகேசன், பிரம்மம்!
(154) மதியால் உணரா மாயையின் பங்கு?
மாற்றம், தோற்றம், மறைத்தல் மயக்கம்!
(155) வியக்கும் கனவை விளைக்கும் மூலம்?
விழிப்புல கத்து வினையின் சாரம்!
(156) பிறழா உண்மை பெருமெய் எதுவோ?
பிரம்மம் சத்தியம் பிறழா நித்தியம்! ||58||

किं मिथ्या यद्विद्यानाश्यं तुच्छं तु शशविषाणादि
का चानिर्वाच्या माया किं कल्पितं द्वैतं ॥ ५९॥

கிம் மித்₂யா யத்₃வித்₃யாநாஶ்யம் துச்ச₂ம் து ஶஶவிஷாணாதி₃
கா சாநிர்வாச்யா மாயா கிம் கல்பிதம் த்₃வைதம் || 59||

(157) மித்யா எதுவோ? பொய்யாப் பொய்மை,
மெய்யறி வாலே மெய்ப்பட ஆன்மா
அவ்வொளி யாலே அகண்டிருள் பேதம்
சட்டென மறையும் சடுதியில் தடங்கள்
சற்று மிலாமல் முற்றும் அழியும்!
(158) பொய் எது?அது முயலின் கொம்பு!
(159) பொய்யிது என்றோ பொய்யிலை என்றோ
எய்திட முடியா எழும்நிலை என்ன?
மாயை என்பது! மதியால் அரியது!
காலா தேசக் கட்டினைக் கட்டி
பொய்யாப் பொய்தரும் போர்வை,
மெய்யாய்த் தெரியும் மேகத் திரைவலை!
(160) கல்பிதம் என்னும் கட்டுவிதம் எது?
ஒன்றில் பலதை ஒட்டிக் காட்டி
நின்று நிலைக்கும் நிறைவை மறைப்பது! ||59||

किं पारमार्थिकं स्यादद्वैतं चाज्ञता कुतोऽनादिः
वपुषश्च पोषकं किं प्रारब्धं चान्नदायि किं चायुः ॥ ६०॥

கிம் பாரமார்தி₂கம் ஸ்யாத₃த்₃வைதம் சாஜ்ஞதா குதோ(அ)நாதி₃:
வபுஷஶ்ச போஷகம் கிம் ப்ராரப்₃த₄ம் சாந்நதா₃யி கிம் சாயு: || 60||

(161) மெய்யில் மெய்எது? ஈறிலா ஒன்று!
(162) பலவெனும் தோற்றப் பழுதின் மூலம்?
பகுத்தறி யாதது, பழம்பொருள் அநாதி!
(163) உடலை சீவன் உடையெனத் தரிப்பது?
ஊறிய முன்வினை உணர்த்திடும் வெப்பம்
காரியம் ஆற்றிக் காயம் என்றானது!
(164) உடலை சீவன் உடைக்கா திருப்பது?
ஊறிய முன்வினை உடல்வலி கொடுத்து
மாறிட வைக்கும் மரணப் பொறுப்பு! ||60||

को ब्रह्मणैरुपास्यो गायत्र्यर्काग्निगोचरः शंभुः
गायत्र्यामादित्ये चाग्नौ शंभ च किं नु तत्तत्त्वं ॥ ६१॥

கோ ப்₃ரஹ்மணைருபாஸ்யோ கா₃யத்ர்யர்காக்₃நிகோ₃சர: ஶம்பு₄:
கா₃யத்ர்யாமாதி₃த்யே சாக்₃நௌ ஶம்ப₄ ச கிம் நு தத்தத்த்வம் || 61||

(165) பிரம்மம் துதிக்கும் பெருவழி என்ன?
பேரருட் சிவமாய், பெரு மந்திரமாம்
காயத் திரிதீ கதிர்ஒளி வேண்டல்!
(166) காயத் திரிதீ கதிர் இவைஎல்லாம்
ஆயத் தெளியும் அருநிலை என்ன?
யாதும் ஒன்றே! யாவையும் பிரம்மம்!
சாதனை செய்யச் சால்மறை காட்டும்
வழிகள் இதனால் வழிபடல் நன்று,
எளிதுறும் ஓர்நாள் எல்லாம் ஒன்று! ||61||

प्रात्यक्षदेवता का माता पूज्यो गुरुश्च कः तातः
कः सर्वदेवतात्मा विद्याकर्मान्वितो विप्रः ॥ ६२॥

ப்ராத்யக்ஷதே₃வதா கா மாதா பூஜ்யோ கு₃ருஶ்ச க: தாத:
க: ஸர்வதே₃வதாத்மா வித்₃யாகர்மாந்விதோ விப்ர: || 62||

(168) முதியவ ராக மதிப்பது எவரை?
முறையாய்த் தந்தை முன்னோர் அவரை!
(169) புனிதம் கலந்த புண்ணியன் எவரே?
பூரணன் தனியறி புண்ணியன் நற்குரு! ||62||

कश्च कुलक्षयहेतुः सन्तापः सज्जनेषु योऽकारि
केषाममोघ वचनं ये च पुनः सत्यमौनशमशीलाः ॥ ६३॥

கஶ்ச குலக்ஷயஹேது: ஸந்தாப: ஸஜ்ஜநேஷு யோ(அ)காரி
கேஷாமமோக₄ வசநம் யே ச புந: ஸத்யமௌநஶமஶீலா: || 63||

(170) குடியைக் குலத்தைக் குலைப்பது என்ன?
குணமுடை யாரைக் கொன்று குவித்தல்!
(171) பொய்யா மொழியால் புகழ்பெறல் யாரே?
வாய்மை மொழியர், வகையில் மௌனியர்,
பொறுமை காப்பவர் புகழ் பெறுவாரே! ||63||

किं जन्म विषयसङ्गः किमुत्तरं जन्म पुत्रः स्यात्
कोऽपरिहार्यो मृत्युः कुत्र पदं विन्यसेच्च दृक्पूते ॥ ६४॥

கிம் ஜந்ம விஷயஸங்க₃: கிமுத்தரம் ஜந்ம புத்ர: ஸ்யாத்
கோ(அ)பரிஹார்யோ ம்ருத்யு: குத்ர பத₃ம் விந்யஸேச்ச த்₃ருக்பூதே || 64||

(172) பிறப்பின் காரணம்? பிறபொருள் ஆசை!
(173) மறுவுடல் போன்றது? மகன்மகள் பிறப்பு!
(174) மறுத்தல் இலாதது? மரணம்! அதனால்
(175) மதித்தே இருப்பது? புண்ணியர் பூமி! ||64||

पात्रं किमन्नदाने क्षुधितं कोऽर्च्यो हि भगवदवतारः
कश्च भगवान्महेशः शञ्करनारायणात्मैकः ॥ ६५॥

பாத்ரம் கிமந்நதா₃நே க்ஷுதி₄தம் கோ(அ)ர்ச்யோ ஹி ப₄க₃வத₃வதார:
கஶ்ச ப₄க₃வாந்மஹேஶ: ஶஞ்கரநாராயணாத்மைக: || 65||

(176) உணவுப் பரிசின் உரிமை எவர்க்கு?
உண்மைப் பசியால் உழல்வர் தமக்கு!
(177) இறையாய்த் துதித்து இணங்கத் தக்கவர்?
பிரம்மம் உணர்ந்த பேரவ தாரம்!
(178) பிரம்மம் யாது? பேரருள் அதுவே
அரியும் அரனும் ஆரா திப்பது! ||65||

फलमपि भगवद्भक्तेः किं तल्लोकस्वरुपसाक्षात्त्वं
मोक्षश्च को ह्यविद्यास्तमयः कः सर्ववेदभूः अथ च ॐ ॥ ६६॥

ப₂லமபி ப₄க₃வத்₃ப₄க்தே: கிம் தல்லோகஸ்வருபஸாக்ஷாத்த்வம்
மோக்ஷஶ்ச கோ ஹ்யவித்₃யாஸ்தமய: க: ஸர்வவேத₃பூ₄: அத₂ ச ஓம் || 66||

(179) பக்தி தரும் பரிசு என்ன?
பவபய மில்லாப் பெருநிலை விடுதலை!
(180) விடுதலை எதுவோ? அவித்தையின் அழிவு!
(181) வேத வித்தும் விளைவும் எதனால்?
ஓம்எனும் பிரணவம் பிரம்மம் அதனால்! ||66||

इत्येषा कण्ठस्था प्रश्नोत्तररत्नमालिका येषां
ते मुक्ताभरणा इव विमलाश्चाभान्ति सत्समाजेषु ॥ ६७॥

இத்யேஷா கண்ட₂ஸ்தா₂ ப்ரஶ்நோத்தரரத்நமாலிகா யேஷாம்
தே முக்தாப₄ரணா இவ விமலாஶ்சாபா₄ந்தி ஸத்ஸமாஜேஷு || 67||

வினாவிடை யாக வினையாவும் மாளத்
தராதன தந்த ப்ரசனோத்ர ரத்ன
மஹாமணி மாலை சதாஅணிவன் தீரன்
மஹான் மெய்வாக்கு மகிழுமலங் காரன்! ||67||

The End

Related Posts