12 Bhakthi Yoga – Meenalaya

October 30, 2010
Sri Bhagavadgita

ஓம் ஶ்ரீ பரமாத்மனே நம:

அத₂ த்₃வாத₃ஶோ(அ)த்₄யாய: . ப₄க்தியோக₃:

பாகம் 12 – அன்பு நெறி

அர்ஜுன உவாச .

ஏவம் ஸததயுக்தா யே ப₄க்தாஸ்த்வாம் பர்யுபாஸதே .
யே சாப்யக்ஷரமவ்யக்தம் தேஷாம் கே யோக₃வித்தமா: (12-1)

ஶ்ரீப₄க₃வானுவாச .

மய்யாவேஶ்ய மனோ யே மாம் நித்யயுக்தா உபாஸதே .
ஶ்ரத்₃த₄யா பரயோபேதா: தே மே யுக்ததமா மதா: (12-2)

விசயன் வினா

1 (விஸ்வருப தரிசனம் காட்டிப் பின் விசயனின் வேண்டுகோளின்படி, தமது பழைய உருவத்தைக் காட்டி நின்ற பகவானிடம், விசயன் பக்தியோகத் தத்துவ விசாரணை செய்யலானான்.)

அகன்ற தரிசனங் காட்டி அர்ச்சுனன் அருள வேண்டி
உகன்ற கரிச னத்தால் உருவத்தைச் சிறிய தாக்கி
நகன்ற தெல்லாம் நாளை நடப்ப தெல்லாம் காட்டிப்
பகன்ற பகவத் கீதம் பயன்தரக் கேட்ட விசயன்

2 (1) எப்போதும் யோக நிலையில் நின்று பக்தர்கள் உன்னை உருவத்துடன் வழிபடுவார்கள். சிலர் உருவமில்லாத சக்தியை வழிபடுவார்கள். இதில் யோகத்தை அறிந்தவர் யார்?

நெடியனே அருள வேண்டும் நேர்மொழி பகர வேண்டும்
அடியனின் ஐயப் பாடு அகற்றியே காக்க வேண்டும்
வடிவமும் சிலையும் வைத்து வணங்குதல் பெரிதா இல்ல
படிவமும் உருவும் இன்றிப் பணிதலே நலமோ என்றான

3 (பக்தி யோகத்தின் பலனைப் பற்றிய முக்கியக் கேள்வியைக் கேட்டுப் பாரில் உள்ள யாவரும் விடை அறிவதற்கான பாக்கியத்தை விசயன் விளைத்தான்.)

வில்லுக்கு விசயன் கேட்கும் வினாக்களே உலகம் ஏற்கும்
சொல்லுக்கு வழி&& ஆகும் சொற்பொருள் வேதம் ஆகும்
முள்ளுக்கு இடையே பூத்த முழமலர்ச் சுடரே போல
மல்லுக்கு நிற்போர் மத்தி மாதவன் பதிலு ரைப்பான்

யே த்வக்ஷரமனிர்தே₃ஶ்யமவ்யக்தம் பர்யுபாஸதே .
ஸர்வத்ரக₃மசிந்த்யஞ்ச கூடஸ்த₂மசலந்த்₄ருவம் (12-3)

ஸ்ரீகிருஷ்ணர் உரை

4 (2) எவர் அதிக நம்பிக்கையுடன், மனதை என்னிடம் நிறுத்திப் புலன்களைக் கட்டுப் படுத்துவரோ, அவர் எந்த வகையிலேனும் என்னை வணங்கலாம்.

எந்தவடி வானால் என்ன எந்தவகை ஆனால் என்ன
சிந்தைகலை யாமல் பக்திச் சிரத்தை குறையாமல் புத்தி
வந்தவழி போகப் புலனை வைத்தவழிச் செய்வோர் என்னை
அந்தவடி வத்தாலே கண்டு ஆனந்தப் படுவர் காணே

ஸன்னியம்யேந்த்₃ரியக்₃ராமம் ஸர்வத்ர ஸமபு₃த்₃த₄ய: .
தே ப்ராப்னுவந்தி மாமேவ ஸர்வபூ₄தஹிதே ரதா: (12-4)

5 (3-4) உருவமில்லாமல் வணங்குபவரும், தாம் கொண்ட உறுதியான நம்பிக்கையினால் எனது அருளுக்குப் பாத்திரமாவார்கள்.

உருவிலாப் பரம் பொருளாய் உலகெங்கும் விளங்கு வதாய்
கருவிலா துயிர்ப்ப துவாய் கருத்திலொரு மித்த துவாய்
மருவிலாப் பெருவெ ளியாய் மதியுணரா நுண்ணறி வாய்
திருவுள்ளத் தகை யோரும் திருவருளைப் பெறு வாரே

க்லேஶோ(அ)தி₄கதரஸ்தேஷாமவ்யக்தாஸக்தசேதஸாம் .
அவ்யக்தா ஹி க₃திர்து₃:க₂ம் தே₃ஹவத்₃பி₄ரவாப்யதே (12-5)

6 (5) (எனவே) உருவ, அருவவழிபாடு இரண்டும் ஒன்றே.

புலனும் அடங்கத் தான் பொறையும் விளங்கத் தான்
சலனும் இலா துலகம் சமனாய் எண்ணத் தான்
வளனும் இறைய வனை வடிவம் இலாத வனாய்
உளனும் இனிய வனே உயர்வ துண்மை யிதே

7 (சிலை வடிவாய் வணங்குதல் சகுணப் பிரம்மம். உருவமின்றி வணங்குதல் நிர்குணப் பிரம்மம். )

சிலையாயும் சித்திர மாயும் சிந்தையறி யற்புத மாயும்
கலையாயும் கற்பனை யாயும் காணுவது சகுணப் பிரம்மம்
நிலையாயும் நித்தில மாயும் நிறைமனதுப் பெட்டக மாயும்
உலையாயும் உருவம் இல்லா ஓங்காரம் நிர்குணப் பிரம்மம்

8 (5) இருவழியும் ஒன்றுதான் எனினும், தனக்குள்ளே பிரம்மத்தைக் கண்டு, உருவம் ஏதுமின்றி வழிபாடு செய்வது கடினம். அத்தகைய வழியைப் பக்குவம் அடைந்த மனிதர்கள் மட்டுமே மேற்கொள்ள வேண்டும்.

தன்னையே பிரம்மம் இன்றும் தனக்குள்ளே பிரணவம் என்றும்
எண்ணுதல் அரிது எவரும் ஏற்றிடல் கடினம் அறிக
மண்ணிலே திகழும் மனிதர் மனதிலே துறவு கொண்ட
பின்னிலே மட்டும் அருவப் பிரார்த்தனை செய்யத் துணிக

யே து ஸர்வாணி கர்மாணி மயி ஸம்ன்யஸ்ய மத்பரா: .
அனன்யேனைவ யோகே₃ன மாம் த்₄யாயந்த உபாஸதே (12-6)

தேஷாமஹம் ஸமுத்₃த₄ர்தா ம்ருத்யுஸம்ஸாரஸாக₃ராத் .
ப₄வாமி நசிராத்பார்த₂ மய்யாவேஶிதசேதஸாம் (12-7)

9 (6-7) என்னையே முடிவாகக் கொண்டு, தியானம் செய்வதால், பிறவித் துன்பத்தைத் தவிர்க்கலாம். (அதாவது, ஆன்ம அறிவைக் கொண்டே, இயற்கையையும், அதனுள் வைத்த இறைவனையும் உணர முடியும். )

உய்வதை அழியாப் பிரம உண்மையை உணர்வ தற்கு
பொய்வதைப் பிறவிப் பாதை போவதைத் தவிர்ப்ப தற்கு
செய்வதை எல்லாம் என்னைச் சேரவே அர்ப்ப ணித்து
எய்வதைத் தினமும் தியானம் ஏற்பதைத் துணிய வேண்டும்

மய்யேவ மன ஆத₄த்ஸ்வ மயி பு₃த்₃தி₄ம் நிவேஶய .
நிவஸிஷ்யஸி மய்யேவ அத ஊர்த்₄வம் ந ஸம்ஶய: (12-8)

10 (8) மனதை என்னிடம் நிலைத்தலே பக்தி யோகம்.

நிறுத்து மனத்தை என்பால் நினைவைச் செயலை என்பால்
பொருத்து வதான புத்தி பொலியத் தெளியு மன்பால்
வருத்து வதாவ தேது வலியவ னாக்கும் உண்மை
கருத்து உறுதி யாகும் கட்டியம் அறிந்து கொள்க

அத₂ சித்தம் ஸமாதா₄தும் ந ஶக்னோஷி மயி ஸ்தி₂ரம் .
அப்₄யாஸயோகே₃ன ததோ மாமிச்சா₂ப்தும் த₄னஞ்ஜய (12-9)

11 (9) ஓடும் மனத்தை ஒழுக்கத்தால் கட்டுதலே பயிற்சி யோகம்.

துள்ளித் திரியும் மனதைத் துணிவாய் நிலைக்க வைக்க
உள்ளத் தொழுங்கு சேவை உதவப் பயிற்சி தேவை
மெள்ளத் துவங்கு பாடம் மெலியத் துவளும் காலம்
செல்லத் தெளியும் சிந்தை சேரத் தெரியும் ஞானம்

அப்₄யாஸே(அ)ப்யஸமர்தோ₂(அ)ஸி மத்கர்மபரமோ ப₄வ .
மத₃ர்த₂மபி கர்மாணி குர்வன்ஸித்₃தி₄மவாப்ஸ்யஸி (12-10)

12 (10) அவ்வாறு மனதைக் கட்டுப்படுத்தும் பயிற்சி யோகம் செய்ய உறுதி இல்லை என்றால், நீ செய்யும் கடமைகளையாவது என்பொருட்டுச் செய்.

பயிற்சி செய்தும் மனது பலப்பட வில்லை என்றே
அயற்சி அடைவது தீது அனுதின மாவதுன் கடமை
முயற்சி செய்வது இனிது முனைவது இறையருள் என்று
முதிர்ச்சி பெறுவது பெரிது முக்தி கிடைப்பது எளிது

அதை₂தத₃ப்யஶக்தோ(அ)ஸி கர்தும் மத்₃யோக₃மாஶ்ரித: .
ஸர்வகர்மப₂லத்யாக₃ம் தத: குரு யதாத்மவான் (12-11)

13 (11) கர்மங்களையும் என்னை நினைத்து செய்ய முடியவில்லை என்றால், செய்யும் கடமைகளையாவது பலன் விருப்பம் இல்லாது செய். அதுவும் உயர்ந்த யோகமே.

நினைப்பைத் தொகுத்து என்னிடம் நிலைக்கும் வரைக்கும் நித்தியம்
மனத்தை நிறுத்து என்னிடம் மயக்கம் அழிக்கும் அற்புதம்
தனத்தைக் கொடுத்து உன்னிடம் தகைமை வளர்க்கும் சத்தியம்
குணத்தைக் குறித்துத் தனஞ்செயா குவலயத் துயருதல் அவசியம்

ஶ்ரேயோ ஹி ஜ்ஞானமப்₄யாஸாஜ்ஜ்ஞானாத்₃த்₄யானம் விஶிஷ்யதே .
த்₄யானாத்கர்மப₂லத்யாக₃ஸ்த்யாகா₃ச்சா₂ந்திரனந்தரம் (12-12)

14 (12) ஏனெனில், ஞானம் பயிற்சியைவிடச் சிறந்தது. தியானம் ஞானத்தை விடச் சிறந்தது. கர்ம பலத்தியாகம் தியானத்தை விடச் சிறந்தது.

நித்திய கர்ம காரியம் நிகழ்த்துதல் நல்லது அதனினும்
முத்திய ஞான விலாஸமோ முனையப் பெரியது அதைவிடச்
சத்திய மானதி யானமே சாலச் சிறந்தது அனைத்திலும்
சித்திய தானப லாபலன் சீந்திடாத் தியாகமே உயர்ந்தது

அத்₃வேஷ்டா ஸர்வபூ₄தானாம் மைத்ர: கருண ஏவ ச .
நிர்மமோ நிரஹங்கார: ஸமது₃:க₂ஸுக₂: க்ஷமீ (12-13)

15 (13) அத்தகைய பக்தர்களில், எனக்கு இனிதானவன் யாரென்றால், மனப்பக்குவத்தால் உலகில் உள்ள உயிர்களிடத்தே கருணையுடையவனே ஆவான்.

எல்லா உயிர்க்கு மினிதாய் எவர்க்கும் இயையும் நட்பாய்
பொல்லாக் கர்வம் அரிதாய் பொறுமை கருணை அன்பாய்
அல்லாத் துயரில் இன்பம் அடையத் தெரியு மறிவால்
நில்லாப் பொருளை விரும்பா நிற்பான் எனக்கு இனியன்

ஸந்துஷ்ட: ஸததம் யோகீ₃ யதாத்மா த்₃ருட₄னிஶ்சய: .
மய்யர்பிதமனோபு₃த்₃தி₄ர்யோ மத்₃ப₄க்த: ஸ மே ப்ரிய: (12-14)

16 (14) கடமையைச் செய்து, பலனைத் தியாகம் செய்பவன் எனக்கு இனியன்.

செய்யும் பணியில் சிந்தனையைச் சேரச் செய்வோ னுலகினிலே
உய்யும் பொருளில் உவகையுடன் உள்ளத் தமைதி கொள்ளுபவன்
பெய்யும் கருணைப் பேராளன் பேற்றைத் தியாகம் செய்பவனே
மெய்யும் அருளைக் காணுபவன் மேலோன் எனக்கு இனியவனே

யஸ்மான்னோத்₃விஜதே லோகோ லோகான்னோத்₃விஜதே ச ய: .
ஹர்ஷாமர்ஷப₄யோத்₃வேகை₃ர்முக்தோ ய: ஸ ச மே ப்ரிய: (12-15)

17 (15) தான் வருத்தப்படாமலும், உலகை வருத்தாமலும் வாழ்பவன் எனக்கு இனியன்.

உலகால் வருத்தங் கொள்ளாது உலகை வருந்தச் செய்யாது
விலகாப் பெருமை விருப்பத்தை வினையாப் பதியா பொறாமை
அலையா மனத்தை அச்சத்தை ஆற்றாமை யெனு மெச்சத்தை
நிலையா தழித்த நேர்மையனே நிச்சயம் எனக்கு இனியவனே

அனபேக்ஷ: ஶுசிர்த₃க்ஷ உதா₃ஸீனோ க₃தவ்யத₂: .
ஸர்வாரம்ப₄பரித்யாகீ₃ யோ மத்₃ப₄க்த: ஸ மே ப்ரிய: (12-16)

18 (16) ஆணவம், விருப்பு வெறுப்பற்றவன் எனக்கு இனியன்.

துாய்மையும் எதையும் விரும்பித் துதித்தெதிர் பாரா தமையும்
வாய்மையும் வருவழித் துன்பம் வாய்ப்பதும் வளப்படும் இன்பம்
நேர்மையும் சமநிலை காணவும் நிச்சயம் தானகங் காரப்
பார்வையும் துறந்தநற் பணியன் பாக்கியன் எனக்கவன் இனியன்

யோ ந ஹ்ருஷ்யதி ந த்₃வேஷ்டி ந ஶோசதி ந காங்க்ஷதி .
ஶுபா₄ஶுப₄பரித்யாகீ₃ ப₄க்திமான்ய: ஸ மே ப்ரிய: (12-17)

19 (17) தன்னிலே திருப்தியுற்று சுகிப்பவன் எனக்கு இனியன்.

களிப்படை யாமல் துன்பங் கலந்தழிக் காமல் உண்மை
வெளிப்படை யாகப் பேசி வெறுப்பிக ழாமல் வாழ்க்கை
சலிப்படை யாமல் எல்லாம் சமநிலை யாகப் பார்க்கும்
விழிப்புடை யானே பக்தன் விருப்பத்தி லெனக்கு இனியன்

ஸம: ஶத்ரௌ ச மித்ரே ச ததா₂ மானாபமானயோ: .
ஶீதோஷ்ணஸுக₂து₃:கே₂ஷு ஸம: ஸங்க₃விவர்ஜித: (12-18)

20 (18) உலக நடப்பால் பாதிப்பு அடையான் எனக்கு இனியன்.

மானம் மரியா தை மதிப்பு மறைந் தாலும்
ஊனம் அடை யாமல் உள்ளம் குழம் பாமல்
காணும் பகை யிடத்தும் கவரும் நட்பி டத்தும்
பூணும் சம நோக்குப் புனிதன் எனக்கு இனியன்

துல்யனிந்தா₃ஸ்துதிர்மௌனீ ஸந்துஷ்டோ யேன கேனசித் .
அனிகேத: ஸ்தி₂ரமதிர்ப₄க்திமான்மே ப்ரியோ நர: (12-19)

21 (19) ஆத்மாவே குறிக்கோளாகி, சமநிலையில், மனதால் மெளனமானவன் எனக்கு இனியன்.

பெருமை சிறுமை களோ பெரிதிலை சமமே என்ற
அருமை அறிந் துள்ளம் அலையாத் தவம் நின்ற
பொறுமை சாலி மனம் பொதியும் மெள னத்தில்
இருமை யடங்கி யவன் என்றும் எனக்கு இனியன்

யே து த₄ர்ம்யாம்ருதமித₃ம் யதோ₂க்தம் பர்யுபாஸதே .
ஶ்ரத்₃த₃தா₄னா மத்பரமா ப₄க்தாஸ்தே(அ)தீவ மே ப்ரியா: (12-20)

22 (20) நான் மேலே கூறியுள்ள அழிவற்ற தர்மத்தை உணர்ந்து, என்னிலே மாறாத பக்தியுடையோரே என்றும் எனக்கினியர்.

சொன்ன சொற்கள் கேட்டும் சூரணப் பொருளு ணர்ந்தும்
தன்னள வில்லாத் தன்மை தனக்குளே இருக்கக் கண்டும்
அன்னவர் ஆவார் அன்பு அறிந்தவர் ஆவார் பக்தி
என்னவர் ஆவார் என்னை எய்திடும் இனியர் அவரே

ஓம் தத்ஸதி₃தி ஶ்ரீமத்₃ப₄க₃வத்₃கீ₃தாஸூபனிஷத்ஸு ப்₃ரஹ்மவித்₃யாயாம் யோக₃ஶாஸ்த்ரே ஶ்ரீக்ருஷ்ணார்ஜுனஸம்வாதே₃
ப₄க்தியோகோ₃ நாம த்₃வாத₃ஶோ(அ)த்₄யாய: (12)

இவ்வாறு அன்பு நெறி எனும் பன்னிரெண்டாம் பாகம் நிறைவுபெறுகிறது

11 – விஸ்வரூப தர்ஸனயோகம்

13 – க்ஷேத்ரக்ஷேத்ரஜ்ஞவிபா₄க₃யோக₃:

அத₂ த்₃வாத₃ஶோ(அ)த்₄யாய​: . ப₄க்தியோக₃​:

பாகம் 12 – அன்பு நெறி

Related Posts

அத₂ த்₃வாத₃ஶோ(அ)த்₄யாய: . ப₄க்தியோக₃: