தந்தத்தன தந்தத்தனதன தந்தத்தன தந்தத்தனதன
தந்தத்தன தந்தத்தனதன – தனதான

ஸ்ரீதேவியையும், பூதேவியையும் தமது துணையாய் உடைய திருமால், எதனை நாடி, பூமியின் ஆழத்தைத் தோண்டும் (வராஹ) அவதாரம் எடுத்தாரோ, மற்றும் உலகின் துன்பங்களிலிருந்து விடுதலை தரும் உயரிய மருந்துக்கு எது விளைநிலமாக இருக்கிறதோ அந்தப் பரசிவனின் திருவடிகளைப் பணியும் கடமையை, ஓ நல்லறிவே, நீ ஏற்றுச் செய். அதைவிட வேறு பேறு ஏது! (இல்லை).

குறிப்பு:
கீழுலக, மேலுலக வாழ்வு எனும் இருநிலைகளே தர்மம் காட்டிய வழியில் நடக்கும் உயிரினங்களுக்குப் பொதுவாக மாறி மாறி அமைகின்ற பயணம். வினைகளுக்கேற்ப தக்க உடலெடுத்து இவ்வாறான உலகங்களில் இருத்தப்பட்ட வாழ்க்கையினைத்தான் நாம் அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறோம்.

தமது சக்திகளையே பூதேவி, ஸ்ரீதேவி எனும் துணைவியர்களாக உடனிருத்தி, எல்லா உலகங்களையும் வியாபித்துக் காத்து வரும் திருமால், ‘கர்ம பல தாதா’ எனும்படியாக, நமது வினைகளை ஒட்டி, அதற்கேற்ற உடலையும் பயனையும் கொடுத்து, இவ்வாறான உலகங்களிலே நம்மைத் தொடர்ந்து ஆழ்த்தி வருகிறார்.

ஞானம் ஒன்றினாலயே, தர்மத்தால் முதிர்ந்த மனிதர்கள், பிறவிப்பயன் அடைந்தவர்களாக, இவ்வுலகங்களைக் கடந்த பரம்பொருளான பிரம்மத்தை அடைந்து, பிறந்து இறக்கும் பெரும் பிணையை விலக்கி, முக்திப் பேற்றினை அடைய முடியும். அதனைச் சுட்டிக் காட்டவே, திருமால் பூமியை அகழ்ந்து பரம்பொருளின் திருவடிகளைத் தேடுவதாகப் புராணங்கள் சொல்கின்றன. பரம்பொருளின் திருவடிகளே, முக்தியாகிய துன்பத்திலிருந்து விடுவிக்கும் மருந்தினை வளர்க்கும் வளமையான வயல் என்று காட்டப்பட்டது. அத்திருவடிகளிலேயே, நல்லோர் மனமும், மதியும் எப்போதும் பதிய வேண்டும் என்பதே இப்பாடலின் கரு. (73)