• November 13, 2010
• Upanishad

ஈஸாவஸ்ய உபநிடதம் – யஜுர் வேதம்

அத்தகைய ஆன்மதத்துவமே அனைத்திலும் அசைவது; அதே சமயம் அசையாமல் இருப்பது. வெகு வெகு தூரத்தில் இருப்பதும் அதே சமயம், வெகு வெகு நெருக்கத்தில் இருப்பதும் அதுவே. எல்லாவாற்றுக்கும் உள்ளேயும், அதே சமயம் எல்லாவற்றுக்கும் வெளியேயும் இருப்பதும் அதுவே. (அதாவது, பரம்பொருள் ஒன்றே எல்லாமுமாய் ஆனதால், நேரம்/காலம், தூரம்/தேசம், அசைவு/நிலைப்பு, உள்/வெளி என எல்லாவுமாய், எல்லாம் கடந்ததாயும் விளங்குகிறது.

எவன் எல்லாவற்றிலும் ஆன்மாவையே பார்க்கின்றானோ, ஆன்மாவிலேயே எல்லாவற்றையும் பார்க்கின்றானோ, அவனே அறிவாளி. ஏனென்றால், எல்லாமொன்றெனும் உண்மையை உணர்ந்த காரணத்தினால், அவனுக்கும் எதன்மீதும் வெறுப்பு எனும் தீது வராது. அதனால் நலமாகிய சுகம் அடைவர்.

ஆதலினால், எல்லாவற்றிலும் ஒற்றுமையை மட்டுமே, ஆன்மரூபமாய்க் கண்டுகொண்டவனுக்கு, அதன்பிறகு மயக்கம் ஏதுமில்லை. அதனால் கலக்கமோ துயரமோ இல்லை. (நிரந்தர சுகமே).

அத்தகைய ஆன்ம ஞானி, ஒளி பொருந்தியவராக, அதாவது பிணியற்ற உடலும், மனமும் உடையவராகவும், அவற்றின் உபாதைகளைக் கடந்தவருமாக, பர அறிவாகிய ஆன்ம தத்துவமே எப்புறமும் சூழ, பரந்த அறிவும், தொலைநோக்கும் கொண்டு கவித்துவமாக எதனையும் பார்ப்பவராக, மனதினைக் கட்டுப்படுத்தி நிலைத்திருப்பவராக என்றும் விளங்குவார்.

பொதுவாக அறியத்தக்கனவற்றை அறியாதிருத்தல் அவித்தை எனவும், அறியடத்தக்கனவற்றை அறியும் பயிற்சி வித்தை எனவும் கூறப்படும். ஆனால், ஆன்ம தத்துவம் உணராமால், (கர்மமாகிய) அவித்தையில் மட்டும் ஈடுபடுவோர் சம்சாரம் எனும் இருளில் மீண்டும் மீண்டும் புகுவர். ஆன்ம தத்துவம் உணராமல், செய்ய வேண்டிய கர்மங்களையும் விட்டு, உலக ஆசையுடன் தெய்வ வழிபாடெனினும், அத்தகைய வித்தைகளில் ஈடுபடுபவர், அதைவிடப் பெரிய இருளில் மூழ்குவர்.

(மிகவும் நுண்ணியமான கருத்து இது. ஆன்மஞானம் என்பதும் கர்மமாகிய அவித்தை, இறைவழிபாடு ஆகிய வித்தைகளுக்கு அப்பாற்பட்டதெனும் புரட்சிகரமான உண்மையைக் கூறுகிறது ).

ஆன்ம தத்துவம் என்பது கர்மங்களை மட்டும் செய்வதான அவித்தையிலிருந்து வேறுபட்டதெனவும், ஆசைகளை விடாத வித்தையிலிருந்து வேறுபட்டதெனவும், புண்ணியரான வேத ஞானத்தை உணர்ந்த தீரர்கள் நமக்கு, இறைஉண்மையை உணர்வதற்காக, விளக்கியுள்ளார்கள்.

வித்தை, அவித்தை இவ்விரண்டுடன் ஆன்ம தத்துவத்தை அறிகிறவர்கள், அவித்தையால் சாவைக் கடந்து, அதன் பலனாக, வித்தையால் சாகா நிலையை அடைகிறார்கள். ( அதாவது, பலன் கருதாமல் கருமங்களைச் செய்வது, தருமநெறியுடன் இறை வழிபாடு/சமுதாயப் பணி அகியவைகளைச் செய்வது ஆகிய அவித்தை, வித்தை இவ்விரண்டினோடு, ஆன்ம தத்துவமாகிய மூன்றாவது உண்மையும் சேர்த்து இருத்தல் அவசியம்.)

மேலே 9-11 மந்திரங்களில், அறிவால் பகுத்தறிந்து வாழும் வகையினை வலியுறுத்தின. இனிவரும் மந்திரங்கள் இதயத்தால் தொகுத்துணர்ந்து வாழும் அவசியத்தை விளக்குகின்றன.

ஆன்ம தத்துவம் எனும் உண்மையை விட்டுவிட்டு, ‘ஸம்பூதி’ எனும் நிறைவான, குணங்களுக்கு அப்பாற்பட்ட நிர்க்குண சமாதி நிலையை அடைய முயற்சிப்பவர்க்கும், ‘அஸம்பூதி’ எனும் நிலையில் சர்க்குண வடிவ தெய்வ வழிபாடு செய்பவர்க்கும், (நல்வினை, தீவினைகளால் ஆக்கப்பட்ட பிறவிஎனும்) பேரிருளே கிடைக்கும். (ஆதலால், இதயபூர்வமாக ஆன்ம தத்துவத்தை உணர்ந்தே, ‘ஸம்பூதி’, ‘அஸம்பூதி’ ஆகிய இரண்டையும் அடையவேண்டும்.

( மேலே கூறப்பட்ட ‘ஸம்பூத’, ‘அஸம்பூத’ அனுபவத்தால் வரக்கூடிய) நல்ல போக்குகளை வளர்த்தல் (விசாகம்), தீய போக்குகளை அடக்குதல் (நிரோதம்) ஆகியன, ஆன்ம தத்துவத்திலிருந்து வேறுபட்டது. இவ்வுண்மை மறைதீரர்களால் நமக்கு கொடுக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை அறிய வேண்டும். (ஆதலால், ஆத்ம ஞானம் பெறுவதற்கு, அத்தகைய தீரர்களை குருவாக அடைய வேண்டும்).

மேலே கூறப்பட்ட ‘விகாசம்’, ‘நிரோதம்’ இவற்றின் மூலமான ‘ஸம்பூத’, ‘அஸம்பூத’ எனும் இவ்விரண்டு அனுபவங்களை, ஆன்ம ஞானமெனும் உண்மையௌ உணர்ந்து இருந்தார்கள் என்றால், அதன் துணையால், நிரோததின் மூலம் சாவைக் கடந்தும், பின் விகாசத்தின் மூலம், சாவில்லா நிலையையும் அடைவர்.

இந்த மந்திரத்தில் ‘வினாசம்’ எனும் சொல் ‘அஸம்பூத’ அனுபவத்தினைக் குறிக்கிறது. ‘அஸம்பூதி’ புதிய தீவினைகள் வாராது வாழுதல், ‘வினாசம்’ என்பது, பழைய தீவினைகளைக் களைதல். பெரியவர்கள் ‘நிரோதம்’ எனும் பதம் ‘ஆஸம்பூதி’ மற்றும் ‘வினாசம்’ எனுமிரண்டையும் குறிப்பதாகக் கூறுவர்.

ஆன்மாவாகிய பேருண்மை, பொன்னாலாகிய மூடிபோல, வளமையாகிப் பிரகாசிக்கின்ற வெளியுலக விஷயங்களினால் மூடப்பட்டிருக்கிறது. அந்தப் பேருண்மையை நாடும் எனக்கு, இந்த மறைப்பை அகற்றுவாயாக!

( இறைவனே சத்தியம். சத்தியமே இறைவன். தத்துவதில் சத்தியமே ஆன்மா. வழிபாட்டில் சத்தியமே கடவுள். கர்மவினைகளுக்கு தர்மமே சத்தியம். ஆதலினால் அந்த சத்தியத்தினை உணரவேண்டியதே உயிர்களின் கடன்.)

(மேலே கூறப்பட்ட பொன்மய மூடியான உலகங்களைத் தந்து ஒளியால் படைத்துக் காக்கும் பரிசே, நீயே படைத்தவன், பார்த்திருப்பவன், நிர்வாகம் செய்கிற பரிவர்த்தனன். ஆன்ம ஒளியாக இருந்து கொண்டு, எம்முள் உமது ஒளிக்கீற்றை விரித்துக் காட்டு! அந்த ஒளியை, பிரகாசிக்க எழும் கதிரை நான் (தானும் எனும் நிலை இழந்து) பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன். ஆனந்திக்கிறேன். அந்த ஆன்ம ஒளி யானே என அறிகிறேன்.

இந்த உயிர், ஆன்மாவாகிய ஒளியில் கலக்கட்டும். உடல் சாம்பலாகட்டும். ஏ மனமே! உறுதியுடன், உள்ளே கட்ந்து இருக்கும் அந்த ஆன்மாவாகிய கடவுளின் கருணையை நினைந்து கொண்டே இரு!

ஏ வழி துலக்கும் ஒளிவிளக்கே! உலகின் எல்லாத் தத்துவங்களும் அறிந்த குருவே, எளிதான வழியிலே அந்தப் பேரானந்ததிற்கு என்னை அழைத்துச் செல்! நேர்மையிலாது (கோணல் மாணலான) எனது வாழ்க்கையினை நேராக நடத்திஸ் சென்று,பழியற்ற நிலையை வழங்கு. அதற்காக, பணிவுடன் உம்மை மீண்டும், மீண்டும் வேண்டிக் கொள்கிறோம்.